we zijn er!

Vanmorgen mijn eerste reisverslag gemaakt vanuit Uganda.Heb als eerste de kerkdienst geplaatst,omdat dit vanmorgen gebeurde en we zo af en toe geen internet hebben.
Maar voor deze kerkdienst is er natuurlijk al het nodige gebeurd. Vrijdagochtend om 11.00 uur gingen we de lucht in. Mijn eerste vliegervaring,maar wat was het leuk!
Rond 22.15 uur ( precies op tijd) kwamen we aan op het vliegveld van Entebbe, waar Fokla ons op stond te wachten met Jonathan ( beter bekend hier als Fufu) en rond 00.00 uur 's nachts kwamen we aan in het Kinderdorp. KAPOT! Dus eerst maar eens slapen.
Volgende ochtend werd ik wakker van het geluid van de apen om ons gastenverblijf heen. GAAF! Dus er uit en de gordijnen open!
En daar was het ineens.... het uitzicht! Wat een natuur,en wat een besef dat je in Afrika bent! Vanochtend was het tijd om boodschappen te doen bij de supermarkt. De supermarkt is ongeveer een 20 minuten rijden en is eigenlijk voor mensen die wat meer te besteden hebben. De echte arme Oegandezen zul je er niet treffen,zij kunnen dit niet betalen.
Voor we het terrein op mochten hadden we eerst een bomcontrole onder onze auto.Dan gaan we met zon spiegel aan een stok onder je auto langs om te kijken of er geen bom verborgen zit onder de auto.
Dan parkeer je je auto en voor je naar binnen gaat wordt je nog een keer gescand met je tas om te kijken of daar ook iets in gevaarlijks in zit.
Toen de winkel in..... wat een spullen!! Maar alles zit verpakt in pakjes,in zakjes,in flesjes,in blikjes,potjes enz. alles per stuk, wat een afval wordt hier geproduceerd.
De prijzen liggen ongeveer hetzelfde als in Nederland. Behalve op de luxe dingen zoals,chips,cornflakes ,Pringles enz. dat is heel duur. Boodschappen gedaan voor een week,en daarna weer terug naar het dorp.
Het is erg benauwd vandaag en ook de reis zit ons toch nog behoorlijk in de benen. Even het dorp verkend samen,de kinderen zijn zo vriendelijk. Om 15.00 uur werd er een activiteit georganiseerd door twee PABO-studenten uit nederland. Zij verblijven in het huis naast ons en gaan vrijdag weer naar huis.
Voor de meisjes waren er vuilniszakken waar ze een jurk van moesten ontwerpen. en de jongens konden een huis maken van een doos . Op de dozen en de jurken kon je allemaal versieringen plakken en dromen en wensen.
Een mooie activiteit wat ook veel gezelligheid met zich meebracht.

'sAvonds hebben we gegeten bij Yme en Fokla en hun drie kinderen.... wat een gezellig boel. Maar wat hebben zij het soms ook moeilijk met alles wat ze meemaken.
Vanuit Nederland kunnen wij ons niet voorstellen wat er hier op het bordje van deze familie terecht komt. Maar wat doen ze het goed! Het vergaat ze goed,de kinderen zijn gelukkig en wat leren ze veel op de internationale school.

Er is een meisje in het Kinderdorp dat zwanger terug is gekomen na haar vakantie ( iedereen wordt hier na de vakanties gecheckt op zwangerschap) . Het meisje is nu net 14 geworden en heeft vier weken geleden het leven geschonken aan een prachtig jongetje genaamd Jonathan. Hij is als een engel zo mooi! Maar ja, een kind dat een kind opvoed in een situatie die zo schrijnend is als deze is natuurlijk geen toekomst. Voor de moeder is het zo dat in deze cultuur geen man haar meer wil,omdat ze een kind heeft van een andere man. Zij is als vrouw afgeschreven.Afgeschreven op 14-jarige leeftijd.... Ze leeft nu tijdelijk bij de familie Holwerda achter hun huis in een apart gastenverblijfje met haar zoon. De hele dag lopen er vriendinnen binnen die met haar zoon omzeulen. Daarom houdt Fokla ook heel regelmatig een oogje in het zeil. Fokla geeft tips over hoe ze het kindje moet voeden,over schema's,over verschonen en rust nemen. Want ja... de moeder is nog maar 14 jaar ouden nazorg en opvang zoals wij dat in Nederland hebben... is er niet. Binnenkort zal de moeder samen met haar zoon naar haar oude oma gaan verhuizen,want ze kan niet in het kinderdorp blijven met een baby. Wat zal er van moeder en zoon terecht komen......